Hieronder de twintig afleveringen over de mensen van Vlodrop en hun dorp tussen 1872 en 1932. De rode draad in het verhaal zijn de drie laatste 'eigen' burgervaders van Vlodrop. De eerste werd op handen gedragen, de laatste moest -- nog geen honderd jaar geleden -- met zijn staart tussen de benen vertrekken. Deze serie is op deze website verschenen tussen oktober 2023 en maart 2024. Zie ook de inleiding onderaan deze reeks.
Vlodrop had gedurende van 1930 tot 1932 enkele jaren twee kerkgebouwen omdat de oude kerk nog niet was afgebroken. Hier kunnen we goed zien hoe rond de oude kerk het kerkhof lag. Bij de renovatie van het kerkhof zijn de contouren van de kerktoren fraai zichtbaar gemaakt in de aarde.
De Markt van Vlodrop in de jaren '30 met het nieuwe gemeentehuis uit 1928 en de nieuwe kerk uit 1930.
Burgemeester Jacques Maessen in vol ornaat met de onderscheidingen die hij in Nederlands-Indië had verworven, het Lombok-kruis en het kruis van Atjeh. Hij vocht zeven jaar in de toenmalige Nederlandse kolonie.
Dit kerkelijke oratoriumkoor van Vlodrop was een sterke troef van pastoor Martens in het binnenhalen van gelden voor de nieuwe kerk. Het trad onder leiding van schoolmeester Jean Rulkens in de hele streek op voor uitverkochte zalen en kerken. Foto uit jubileumgids van parochiekerk, 1981.
Van 1916 tot 1932 reed een stoomtram van Roermond via St. Odiliënberg en Posterholt naar Vlodrop. Links café de Tramhalte, daarnaast het witte huis van de burgemeester en rechts de toenmalige marechausseekazerne. Deze ansichtkaart komt uit het HVR-archief.
Het bestuur van de fanfare in 1926, Jacques Maessen zit tweede van links. Foto uit de jubileumgids van fanfare Wilhelmina van dat jaar.
Aan de grens hadden de autoriteiten het druk met controles. Hier zoekt de douane in 1918 op Vlodrop Station naar contrabande in een wagon met stro. Foto Spaarnestadarchief.
Vader en zoon Jansen bij hun smidse op de hoek van de Bergerweg en de Kleine Wal. Deze stond bekend als 'de dieke sjmid' want op de hoek van de Bergerweg en de Bennebroekweg zat de smederij van een andere Jansen. Dat was 'de dunne sjmid'. Foto van de website 'Tussen Roer en Vloot' van www.janruiten.nl
Jacques Maessen was burgemeester in een tijd dat Vlodrop als het ware uit zijn schulp kwam. Het dorp zag er nog steeds net zo uit als honderd jaar daarvoor, toen het net bevrijd was van de Franse troepen van Napoleon. Het waren nog steeds maar een paar straten met boerderijtjes en huisjes met kleine raampjes, overal mestvaalten, het rook er naar vee, er was een oud kerkje, een gammel raadhuis, het eeuwenoude kasteeltje, een houten brug over de Roer en wegen vol gaten die hier en daar met kiezel werden gevuld. Eigenlijk was het enige ‘nieuwe’ de school die bij de brug was gebouwd, maar ook die was al uit de vorige eeuw.
Jacques Maessen (1870-1940) burgemeester van Vlodrop (1915-1932), St. Odiliënberg (1918-1932) en Melick- Herkenbosch (1922-1932). Jacques draagt hier, behalve de ambtsketting, een paar onderscheidingen die hij wellicht heeft verdiend in enkele jaren dat hij in Nederlands-Indië diende.
In de jaren twintig, de jaren waarin onze ouders en grootouders opgroeiden, waren er vier markante mannen in Vlodrop die we de komende weken nader zullen leren kennen. Het gaat om pastoor Martens, gemeentesecretaris Peter Mulders, burgemeester Jacques Maessen en volkskundige en tekstdichter Gerard Krekelberg. Die laatste is deze week eerst aan de beurt. Er liepen een paar jaar geleden nog mensen in het dorp rond die verhalen uit de tweede hand over Krekelberg kenden. Wie was hij?
Links het enige portret dat we van (waarschijnlijk) Peter Maessen (1867-1916) hebben. Het is een uitsnede uit een groepsfoto van de zangvereniging waarop zijn vader Jan als voorzitter en burgemeester staat. Rechts het Koninklijk Besluit met de benoeming van Peter tot burgemeester in 1898.
Tijdens het burgemeesterschap van Sjeng Maessen werd in 1879 station Vlodrop geopend. Wie niet beter weet, zou denken dat het afgelegen dorp Vlodrop daarmee opeens verbonden was met de grote wereld. Maar Vlodrop Station is misschien het Nederlandse station dat het verst verwijderd is van de hoofdkern van een dorp, dus voor het dorp zelf veranderde er bijna niets. Er kwam alleen – ver weg -- iets bij dat de streek tot dan niet kende.
Er zijn geen beelden van de armoede in Vlodrop in de negentiende eeuw. Een boerderijtje als op deze foto, bij de Kievit, was al een heel bezit. (Foto uit het DSM-tijdschrift.)
Een ansichtkaart van de Boomgaardstraat. De straat is onverhard. Na een fikse regenbui is het een modderbaan. De gemeente organiseerde de hand- en spandiensten waardoor iedereen moest bijdragen aan het onderhoud van de wegen.
De Vlodropse liedertafel De Eendracht, omstreeks 1890. Burgemeester (en dirigent) Sjeng Maessen zit links onder het vaandel. Bovenste rij links is waarschijnlijk zijn zoon Peter (toen 29 jaar). [1]
Sjeng Maessen (1834-1897), burgemeester van Vlodrop, Posterholt en Melick-Herkenbosch. Dit is de enige van hem bekende foto, een fragment uit een groepsportret van de liedertafel De Eendracht
De vorige kerk van Vlodrop, ingewijd in 1782, op de plaats van het huidige oude kerkhof. Honderdvijftig jaar later was deze aan vervanging toe, maar daarover ontstond een heftig conflict tussen pastoor Martens en gemeentesecretaris Mulders. Dat komt later in deze serie aan de orde.
Vlodrop omstreeks 1860
Het gemeentehuis van Vlodrop dat in 1928 plaats moest maken voor de huidige kerk.
De komende weken kunt u via Vlodrops Nieuws en deze website een verhaal lezen over nog niet zo oude geschiedenis van Vlodrop, met gebeurtenissen en feiten die nooit de krant hebben gehaald. Het is het verhaal van de mensen van Vlodrop en hun gemeentebestuur in de tijd van onze grootouders, van 1870 tot 1932, nog geen honderd jaar geleden. Het is gebaseerd op nieuw onderzoek in de archieven van de gemeente Vlodrop en de provincie Limburg, op oude kranten en enkele andere bronnen.